Στάθης Σταυρόπουλος
Τι είναι εν τέλει η Κρίση;Η Goldman Sachs, εν μέσω κρίσης, κατέγραψε για το 2009 κέρδη ύψους 13,4 δισ. δολαρίων!
Όμως, η Goldman Sachs είναι ανάμεσα στις εταιρείες που προκάλεσαν την Κρίση.
Τώρα διανέμει τα κέρδη της (αυτό είναι τα περίφημα «bonus», η διανομή των κερδών) στα golden boys (στους σύγχρονους, δηλαδή, αστούς, διαχειριστές μετοχών και μετόχων, ιδιοκτήτες ψυχών και πολιτών)
αναλόγως της σφαγής στην οποίαν επιδόθηκε ο καθένας, έτσι που οι ΗΠΑ να μετράνε ανέργους και αστέγους την ίδιαν ώρα που ο κόσμος μετράει επεμβάσεις και εισβολές των ΗΠΑ
σε νεκρούς, πρόσφυγες, φτώχεια, αποανάπτυξη και υπανάπτυξη...
Τι είναι, λοιπόν, η Κρίση;
Είναι αυτό που διαπιστώνει τώρα (πολύ όψιμα) ο Paul Krugman όταν μιλά για «κενό εξουσίας στον Λευκό Οίκο»; καταλήγοντας για τον Ομπάμια ότι «δεν είναι αυτός που περιμέναμε»...;
Λάθος (πάλι) κάνει ο Krugman· κανένα «κενό εξουσίας στον Λευκό Οίκο»! κυβερνούν αυτοί που κυβερνούσαν πάντα: οι πετρελαιάδες και οι κανονιέρηδες. Ούτε κενό «πολιτικής» υπάρχει στον Λευκό Οίκο. Ο εκλεκτός («πολιτικός») των πετρελαιοκανονιέρηδων ήταν αυτήν τη φορά ο Ομπάμιας,
ακριβώς διότι ταυτοχρόνως μπορούσε να δημιουργεί στον λαό την ψευδαίσθηση ότι ήταν ο δικός του chosen One, ο δικός του εκλεκτός...
Και η κρίση συνεχίζεται.
Διότι, όπως έλεγε και ο Μαρξ: «η ουσία του καπιταλισμού είναι οι κρίσεις του, όχι η σταθερότητα».
Είναι, λοιπόν, η κρίση μια γιγάντια ανακατανομή του πλούτου σε παγκόσμια κλίμακα, πάλι υπέρ των πλουσίων;
Αν δούμε ότι το 2% του πληθυσμού των ΗΠΑ κατέχει πλέον το 80% του πλούτου της χώρας, μάλλον θα παραδεχθούμε
ότι η Κρίση πουλάει πολύ σκοινί για πολύ κρέμασμα.
Το ερώτημα δεν είναι πλέον πότε θα γίνει το μπουμ (που συνήθως ακολουθεί το κραχ), αλλά πού; Στις ΗΠΑ, την Κίνα, την Ευρώπη;
Το αίμα που θρέφει τα δολάρια είναι πλέον πολύ (το 2009 ήταν η φονικότερη χρονιά από το 2001, που άρχισε η αμερικάνικη επέμβαση στο Αφγανιστάν). Τα δολάρια που τυπώνονται με φρενήρη ρυθμό στις ΗΠΑ
----------------------
είναι πλέον η μεγαλύτερη φούσκα από Κτίσεως Κόσμου.
------------------------------
Είναι μήπως αυτό η Κρίση;
***
Όταν (πάλι) ο Krugman θρηνεί την εποχή που η υγιής βιομηχανική ανάπτυξη των ΗΠΑ στα ’50, στα ’60 και στα ’70, με θαλερή την εργατική τάξη, παρήγαγε πλούτο και πολιτισμό,
θρηνεί τα νιάτα του
ή βλέπει το τωρινό αδιέξοδο, ίσως έναν δρόμο χωρίς επιστροφή
στο τοπίο της παγκοσμιοποίησης, όπου τα κεφάλαια τρέχουν σαν τρελά εκεί όπου υπάρχουν φθηνά εργατικά χέρια; Όμως, στο μεταξύ, φθηνά έχουν γίνει τα εργατικά χέρια και στις χώρες απ’ όπου έφυγαν τα κεφάλαια, προκαλώντας αποβιομηχάνιση και μαρασμό, από τις ίδιες τις ΗΠΑ, την ίδια την Ευρώπη...
... (που έβαλαν τα χέρια τους κι έβγαλαν τα μάτια τους). Το κεφάλαιο
δεν έχει πατρίδα.
Για αυτό βλέπει τις χώρες σαν χώρους.
Τα έθνη και τους λαούς σαν πληθυσμούς.
Και τις κυβερνήσεις σαν μη-κυβερνητικές-οργανώσεις.
Η ίδια η παγκοσμιοποίηση είναι η Κρίση.
Όχι η παθολογία της, η ίδια! Ως εκ της φύσεώς της παθογενής.
Η Κρίση είναι το κουμάντο που κάνει η ελίτ των βαμπίρ. Θα τελειώσει (δηλαδή θα διαιωνίζεται), ώσπου να φαγωθεί ο πλανήτης και οι άνθρωποι.
Εκτός κι αν...
ΣΤΑΘΗΣ